BİR ADAMIN GÜNCESİ

Bu Blogda Ara

Serserim Benim-Teoman

Gönderen Bir Adamın Güncesi tarih: Ocak 08, 2010

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Teoman - Serserim Benim

Müzik

Bağlantıyı al
Facebook
X
Pinterest
E-posta
Diğer Uygulamalar

Yorumlar

Yorum Gönder

Popüler Yayınlar

Doruk'tan Bir Hikaye: "OĞLUM"

"Neden buradasın?" diye sordu genç adam. ""oğlumu bekliyorum" dedim. Gelecek biliyorum. Beni alacak. "baba ben geldi" diyecek bana ve koluna gireceğim. Beraber eve gideceğiz. Ama şimdi burada oturmalıyım. Onun gelişini beklemeliyim bu bankta oturarak. Yıllar önce kaybettim karımı. Ya da öyle bir şey. Ama ben burada oğlumu beklemeye devam edeceğim. Hem ne çıkar beklemekten. Nasılsa biliyorum gelecek. Özledim hem onu. Mavi gözlerini. Bana seslenişini. "ne zamandan beri bekliyorsun?" diye sordu bu sefer genç adam bana. "bilmiyorum" dedim. "bekliyorum" ama daha yeni geldim ki buraya, nasılsa gelecek. Beklemekten ne çıkar ki. *** Dalların yeni yeşermeye başladığı bir gündü. Bir pazar günü. O günü çok iyi hatırlıyorum, hem nasıl unutabilirim ki. Oğlumu alıp beraber parka gitmiştik. Çok severdi o parkı. Daha 5 yaşındaydı oğlum. Seneye okula başlayacaktı. Onunla ilgilenmeyi seviyordum. Sarı ayakkabılarını giymişti yine. Ço...

Melancholia [2011]

Yönetmeninin son filmi, benimse izlediğim ilk filmi. Trier'in hiçbir filmini izlememiş biri olarak bu filmi üzerine de pek bir şey söyleme hakkım -eğer böyle bir hak varsa- olduğunu sanmıyorum. Baştan söyleyeyim, en azından iki kez dikkatli gözlerle izlenmesi gereken bir film. Trier'in Dogville'ini yakın bir zamanda izleme çabalarım sonuçsuz kalmıştı. Özellikle Zeynep Özbatur'un Mithat Alam'da katıldığı söyleşide, içerisinde bulunmak isteyeceğim tek set diye tanımlamasından sonra merak uyanmıştı bende. Fekat beceremedim. Yarısında uyku ile ayrıldım filmden. Melancholia öyle olmadı. İyi de oldu sanırım. Trier'in diğer filmlerini izlemek için bir sebebim var artık. Biraz melankoliye, romantizme ve nostaljiye düşkün biri olarak iyi bir başlangıç yaptığımı düşünmekteyim. Filmi izlememiş olanlar için özellikle söyleyeceğim şey girişine dikkat etmeleridir. Aslında filmin tamamını orada görecekler belki de. Bu girişten sonra bir orman yolu diyebileceğimiz, dar, viraj...

Şişmanlar Yarışıyor!

Yer Şarköy. Saat 03:14 civarı. Halbuki yatağıma yatmış, uyku haline girmiştim. Biraz televizyon izleyip uyurum diyordum. Önce “Bir Çocuk Sevdim” adlı diziyi bitirdim. Uyumak pek de bana göre değildi. Sonra şişmanların yarıştığı bir program başladı. Bu arada şunu da söylemem gerekiyor. Televizyon sadece üç kanalı gösteriyor. Star, Atv ve Haberturk. O da muhteşem Türk aklının ürünü olan televizyonun arkasına evde bulunan metalin sokulması suretiyle. Bu da bir adet çatal. Program şişmanların verdiği kiloları dinleme ve dambıl kaldırma, indirme gibi hareketlerini izleme üzerine kurulu. Anladığım kadarıyla arada bir de yarışıyorlar ve ödül kazanıyorlar. İzlediğim yarışmada ellerinde ortasında delik bulunan bir tahta ile top taşıyorlar. Otuz adet top taşıyan grup günün galibi olacak. Ve uzun uğraşlar sonucu kırmızı takım kazanıyor. Bu arada sürekli yarışmayı anlatıyorlar ve koşmalarından bahsediyorlar. Çok dikkatli gözlerle izlememe rağmen koşmalarına dair bir iz bulamadım. Anla...

Blogger tarafından desteklenmektedir