Tam bir şeyler yazayım falan diyodum ki takip edilen bloglardan birinde bir hareketlilik olmuş.. Sidar hanım bir yazı yazmış kendi bloguna.. Yazı gayet akıcı bir üslupla yazılmış.. Başlarken şöyle demiş karamsar değilim sanki artık gibi bir şey eskiden herşeye karamsar bakardım.. Yani buna benzer şeyler demek oluyor ki artık bakmıyor ama şunu da söylemeden edemeyeceğim eğer bunu okursa tabi.. Belki bunu kimse okumayacaktır ama olsun işte neyse; yazı başlı başına bir karamsarlık hali.. Bütün karamsarlıklarını yazıya dökerek sanırım kurtuluyor bu hanım..
***
Burdan nereye geleceğim bilmiyorum ama aslında böyle bir yazı olmayacaktı benimkisi yani eğer önce yazsaydım sonra okusaydım bambaşka bir şey okuyacaktınız ama şimdi ben de kendi karamsarlıklarıma girebilirim... Ben de hem karamsar hem paranoyak bazı Deniz arkadaşların dediğine göre de hasta kişilikmişim amma velakin ne dediysem de tutuyor. Geçenler de abuş bir kız beni engellemiş ve bende bunu anladım.. dedim ki bu sulu kıza dostum bak bakam nette mi? Yahu Doruk hasta mısın sen dedi.. heaaa -hastayım dedim. Bir de baktı ki abuş kız beni engellemiş.. Kızın engellemesin de değilim ama işte insanlara hele de dost, arkadaş dediklerine böyle davranmamak lazım.. Hani ben şimdi paranoyak mı oluyorum... -Hayır, olmuyorum... Beni ne paranoyak ne hasta ne de karamsar yapamaz kimse.. Sadece ben olmak istersem olurum.. Etrafa nasıl bakacağıma ben karar veririm. Ehh ya da öyle yaptığımı sanarım da denebilir.. Şimdi küreselleşmiş dünya konulu tartışmalara girmek istemem...
***
Hayat size ne isterseniz onu verir. İyi dostlar verir. İyi bir iş verir. Bazen şanslı olursunuz daha fazlasını verir... Bazen, evet bazen istediklerinizi vermez çünkü istemekte yetmez.. Eğer ben bu halimden kurtulabilirim derseniz ve bunun için çalışırsanız işte benim kanımca, KURTULURSUNUZ!!! Ama dostum, dostluk bambaşkadır.. Dostu görmek gerekir... Yine bir arkadaşım vardı, aslında hala da var.. Öyle okulun forumunda tanışmıştık, anlaşmıştık... Sanırım yine ramazan ayından birgündü.. Bi çay içtik, sohbet ettik bana daha ilk sohbette şöyle dediydi... Doruk birgün sevgilin olursa ve benle görüşmemeni isterse naparsın dedi.. Ben hayat bu dedim nolcak belli olmaz ama yine de görüşürüm dedim... Ben böyle biraz politik mi konuşmuş oldum bilinmez... Ama yine aynı şeyi söylerim ama bu görüşmek istemediğimden değil, hayat sürprizlerle doludur gibi bir şeye inandığımdan... Vesselam kendisi bunu yaparsam çok üzüleceğini, böyle yapanların kendisi sinir ettiğini söylemişti... O an içimden helal bu kıza dedim.. Eee pekte tanımıyor ve ilk defa görüşüyordum... Aradan aylar falan geçti, biz ondan sonra bir kaç kere daha buluştuk ama kendisinin bir sevgilisi oldu... Güzel hoş bir şey... Ve sanırım 3-4 ay geçtikten sonra birgün görüşebildik.. Düşünün aynı okulda ve aynı bina da hatta karşılıklı sınıflardayız bir türlü görüşmeye zaman bulamadık... Sorsak babam izin vermedi, dersim vardı, öyleydi böyleydi der... Malesef inanmıyorum... Bildiğim tek şey sevgilisi olduğuydu ve o yüzden görüşemediğimizdi... O zaman ben de karamsardım belki diyebiliriz ama değildim hele de böyle şeylere bundan sonra hiç aldırış etmiyorum hayatın gerçekleri n'aparsın... Sonra o sevgilisinden ayrıldı ve ertesi gün görüştük, başını omzuma yaslamış ağlıyordu... Sanırım ben kötü gün dostuyum... Kimse demeyeyim ama çok az insan dışında kimse beni iyi gününde yanında görmek için can atmıyor.. Üzülmüyorum ama dost, arkadaş haritamı çiziyorum... Hangi kötü gününüzde çağırırsanız elimdeyse gelirim emin olun ey dost bildiklerim... Ama günün birinde bana şunu da yapmayın, beni en azından aldatmayın ve arkadan vurmayın her ne olursa olsun.... Bir gün bana gelip Doruk ben yalnız başıma gideceğim yanımda kimseyi istemiyorum diyipte, bir kaç dakika sonra yanınızda biriyle gitmeyin... Dürüstlük herşeyin üzerinde benim için...
***
Neyse böyle uzun bir yazı oldu sanırım son zamanlarda üzerinde durduğum dostluk anlayışımı göstermiş oldum tekrar... Ama hayat dostluktur.. Dostlarınla varsındır... Bu arada o omzuma yaslanan arkadaşı uzun süredir göremiyorum yani yolda orda burda falan.. Niye derseniz, yeni bir sevgilisi oldu...
Hadi görüşürüz..
NOT:Bu yazıyı sende üzerine alın dostum...
***
Burdan nereye geleceğim bilmiyorum ama aslında böyle bir yazı olmayacaktı benimkisi yani eğer önce yazsaydım sonra okusaydım bambaşka bir şey okuyacaktınız ama şimdi ben de kendi karamsarlıklarıma girebilirim... Ben de hem karamsar hem paranoyak bazı Deniz arkadaşların dediğine göre de hasta kişilikmişim amma velakin ne dediysem de tutuyor. Geçenler de abuş bir kız beni engellemiş ve bende bunu anladım.. dedim ki bu sulu kıza dostum bak bakam nette mi? Yahu Doruk hasta mısın sen dedi.. heaaa -hastayım dedim. Bir de baktı ki abuş kız beni engellemiş.. Kızın engellemesin de değilim ama işte insanlara hele de dost, arkadaş dediklerine böyle davranmamak lazım.. Hani ben şimdi paranoyak mı oluyorum... -Hayır, olmuyorum... Beni ne paranoyak ne hasta ne de karamsar yapamaz kimse.. Sadece ben olmak istersem olurum.. Etrafa nasıl bakacağıma ben karar veririm. Ehh ya da öyle yaptığımı sanarım da denebilir.. Şimdi küreselleşmiş dünya konulu tartışmalara girmek istemem...
***
Hayat size ne isterseniz onu verir. İyi dostlar verir. İyi bir iş verir. Bazen şanslı olursunuz daha fazlasını verir... Bazen, evet bazen istediklerinizi vermez çünkü istemekte yetmez.. Eğer ben bu halimden kurtulabilirim derseniz ve bunun için çalışırsanız işte benim kanımca, KURTULURSUNUZ!!! Ama dostum, dostluk bambaşkadır.. Dostu görmek gerekir... Yine bir arkadaşım vardı, aslında hala da var.. Öyle okulun forumunda tanışmıştık, anlaşmıştık... Sanırım yine ramazan ayından birgündü.. Bi çay içtik, sohbet ettik bana daha ilk sohbette şöyle dediydi... Doruk birgün sevgilin olursa ve benle görüşmemeni isterse naparsın dedi.. Ben hayat bu dedim nolcak belli olmaz ama yine de görüşürüm dedim... Ben böyle biraz politik mi konuşmuş oldum bilinmez... Ama yine aynı şeyi söylerim ama bu görüşmek istemediğimden değil, hayat sürprizlerle doludur gibi bir şeye inandığımdan... Vesselam kendisi bunu yaparsam çok üzüleceğini, böyle yapanların kendisi sinir ettiğini söylemişti... O an içimden helal bu kıza dedim.. Eee pekte tanımıyor ve ilk defa görüşüyordum... Aradan aylar falan geçti, biz ondan sonra bir kaç kere daha buluştuk ama kendisinin bir sevgilisi oldu... Güzel hoş bir şey... Ve sanırım 3-4 ay geçtikten sonra birgün görüşebildik.. Düşünün aynı okulda ve aynı bina da hatta karşılıklı sınıflardayız bir türlü görüşmeye zaman bulamadık... Sorsak babam izin vermedi, dersim vardı, öyleydi böyleydi der... Malesef inanmıyorum... Bildiğim tek şey sevgilisi olduğuydu ve o yüzden görüşemediğimizdi... O zaman ben de karamsardım belki diyebiliriz ama değildim hele de böyle şeylere bundan sonra hiç aldırış etmiyorum hayatın gerçekleri n'aparsın... Sonra o sevgilisinden ayrıldı ve ertesi gün görüştük, başını omzuma yaslamış ağlıyordu... Sanırım ben kötü gün dostuyum... Kimse demeyeyim ama çok az insan dışında kimse beni iyi gününde yanında görmek için can atmıyor.. Üzülmüyorum ama dost, arkadaş haritamı çiziyorum... Hangi kötü gününüzde çağırırsanız elimdeyse gelirim emin olun ey dost bildiklerim... Ama günün birinde bana şunu da yapmayın, beni en azından aldatmayın ve arkadan vurmayın her ne olursa olsun.... Bir gün bana gelip Doruk ben yalnız başıma gideceğim yanımda kimseyi istemiyorum diyipte, bir kaç dakika sonra yanınızda biriyle gitmeyin... Dürüstlük herşeyin üzerinde benim için...
***
Neyse böyle uzun bir yazı oldu sanırım son zamanlarda üzerinde durduğum dostluk anlayışımı göstermiş oldum tekrar... Ama hayat dostluktur.. Dostlarınla varsındır... Bu arada o omzuma yaslanan arkadaşı uzun süredir göremiyorum yani yolda orda burda falan.. Niye derseniz, yeni bir sevgilisi oldu...
Hadi görüşürüz..
NOT:Bu yazıyı sende üzerine alın dostum...
Yorumlar
abuş kız ne demek? :)