huzuru kaçıran adam,
olmasa da olan adam...
üzülse de üzüldüm demez,
içkiye verir kendini
kederlenir gülen gözleri
bulur kendini,
unutur kendini,
yalnızlar sokağında
yalnızlar rıhtımında
demir atar
yalnızlar limanına...
geçen sene yazılmıştı bu sözler ve melodi.. dudağıma takılan bir-iki kelimeyle iyi midir, kötü müdür bilemem ama hasköy de çektiğim fotolarla beraber ve bed sesimle paylaşmak istedim...
hayat, sürprizlerle dolu ve ne zaman, nerede karşınıza ne çıkaracağı belli olmuyor... kendisinden ümit kesilmeyecek kadar değerli ve sevgi dolu hayat... şuan kafam karman-çorman sıkışmış düşüncelerimin patlamasını sanırım istemiyorum, bunun yanın da istediğim bir şey var ve bu dediğimle çakışıyor.. sanırım hayatın sırrı da şu, zaman... en iyisi zamana bırakmak mı derseniz de, değil; zamana her zaman her şey bırakılmaz... ayıp ediyor bazen..
neyse yazamadım, uyuyayım.. size ne mi? o zaman okumayın..
Haydi hoşçakalın...
Yorumlar