Sıkılıyorum, mutsuz olmaya başladım yeniden. Herşey fazla fazla olumsuz çünkü. Sanırım şuan; hiç birini umursamama ihtimalim yok, aslında var ama anlamı yok. İkisinin arasında bir yerdeyim, bir şey diyorlar buna ama neyse. Kavak yelleri iyice boktanlaştı, uygun bir cümle mi oldu boktanlaşma acaba? Gitarın tellerine vurup sesler çıkarmak iyi geliyor, okuma yapmak istiyorum ama yapamıyorum. Yirmi sayfa okuduğuma seviniyorum, notlar iyi sayılmaz. Kafam karman-çorman, patlıyorum.
Bazen insanlar dışardan çok farklı, bambaşka görünürler; ben nasıl görünüyorum acaba? Baktım insanlar aslında farklı falan değiller. Hepsi aynı. "baktım" neye bakıyorum çok saçma geldi bir anda... İşte görüyorum da, demek istedim.
Yasemin Mori düştü bugün gökten. Vay anasını lafa bak. Bir de öyle laflar var demi? Cebimde taşıyorum mutluluklarımı sana vermek için, falan filan... Bu ne şimdi...
Fotoğraf çekmek güzel şey, Uykusuz da okumak güzel, Sait Faik'lere başlamak istiyorum yeniden. Bir de uzaklara doğru yelken almak. İnto the wild'ta benzer şeyler var, izleyin bence. Tam da öyle bir yalnızlığa ihtiyacım var. Sonsuza dek değil tabi, sevdiklerim var etrafta, sanırım ben onları hatırlarsam; onlarda beni hatırlayacaklar.
Herşeyi özlemeye başladım, insanları boş bırakmaya gelmiyor. Hemen uzaklaşı veriyorlar sizden. Beni pek de dolu tuttukları yok.
Geçen gün Melike ile Kim Ki Duk'un Rüya (Dream) adlı filmine gittik. O beğenmedi ama ben ilk defa bu yönetmenin filmini izlememe rağmen beğendim, keskin bir zeka ürünü olduğu belli filmin.. Bence minik detaylar var ama görsellik açısından güzeldi. Filmin müzikleri de iyiydi. Bir de Issız Adam varmış, merak ettim doğrusu.
Benim de film çekmem gerekiyor, niye gerekiyor ki şimdi? Bir kaç cümle zırvalama sırası;
Yalın ayak koşmak kırlarda,
Hüzünlerimi salı vermek kafesinden
Daha melankolinin yanından geçmemiş dağlara
Ve seni düşünmek,
Sarhoş bir bünyenin en kazını taşırken
Boş yere odaklandığım ıssız bir kadraj da
Güzel oldu mu acaba? Niye olsun ki? Şimdi salladım, böyle yazıyorlar işte, alın bende yazdım. Sıkıldım, biraz da kaybediyorum hafiften. Neyse yazdım bir umutla, kendimi sıkıntıdan kurtarmak adına.
Hoşçakal...
Bazen insanlar dışardan çok farklı, bambaşka görünürler; ben nasıl görünüyorum acaba? Baktım insanlar aslında farklı falan değiller. Hepsi aynı. "baktım" neye bakıyorum çok saçma geldi bir anda... İşte görüyorum da, demek istedim.
Yasemin Mori düştü bugün gökten. Vay anasını lafa bak. Bir de öyle laflar var demi? Cebimde taşıyorum mutluluklarımı sana vermek için, falan filan... Bu ne şimdi...
Fotoğraf çekmek güzel şey, Uykusuz da okumak güzel, Sait Faik'lere başlamak istiyorum yeniden. Bir de uzaklara doğru yelken almak. İnto the wild'ta benzer şeyler var, izleyin bence. Tam da öyle bir yalnızlığa ihtiyacım var. Sonsuza dek değil tabi, sevdiklerim var etrafta, sanırım ben onları hatırlarsam; onlarda beni hatırlayacaklar.
Herşeyi özlemeye başladım, insanları boş bırakmaya gelmiyor. Hemen uzaklaşı veriyorlar sizden. Beni pek de dolu tuttukları yok.
Geçen gün Melike ile Kim Ki Duk'un Rüya (Dream) adlı filmine gittik. O beğenmedi ama ben ilk defa bu yönetmenin filmini izlememe rağmen beğendim, keskin bir zeka ürünü olduğu belli filmin.. Bence minik detaylar var ama görsellik açısından güzeldi. Filmin müzikleri de iyiydi. Bir de Issız Adam varmış, merak ettim doğrusu.
Benim de film çekmem gerekiyor, niye gerekiyor ki şimdi? Bir kaç cümle zırvalama sırası;
Yalın ayak koşmak kırlarda,
Hüzünlerimi salı vermek kafesinden
Daha melankolinin yanından geçmemiş dağlara
Ve seni düşünmek,
Sarhoş bir bünyenin en kazını taşırken
Boş yere odaklandığım ıssız bir kadraj da
Güzel oldu mu acaba? Niye olsun ki? Şimdi salladım, böyle yazıyorlar işte, alın bende yazdım. Sıkıldım, biraz da kaybediyorum hafiften. Neyse yazdım bir umutla, kendimi sıkıntıdan kurtarmak adına.
Hoşçakal...
Yorumlar