İnsan kendini hayatta bazen çok önemsiyor. O kadar önemsiyor ki kendisini bir halt sanıyor. Üzücü bana göre. Çünkü önemli olan sizi önemseyen birilerinin olmasıdır. Sizin kendinizi önemsemeniz hiç bir anlam ifade etmez. Aslına bakılırsa kendinizi mutlu hissetmenize yaramaz. Mutluluk oyunu oynayıp durursunuz öylece. Ama işin aslı öyle değildir. Eğer dostlarınızın kalbini kırıyor ve onları üzüyorsanız siz önemsiz birisinizdir. En azından biri için öylesinizdir artık. Ve birgün gelip ardınıza baktığınızda gerçekten bu hayatta önemsiz biri olur çıkarsınız. Onun için söylemek isterim ki dostlarınıza sahip çıkın. Onlarla konuşun. Yüzlerine konuşun. Arkalarından hançerlemeyin onları. Dertlerinizi konuşarak halledin, birbirinizi kırmadan. Dostluk fotoğraflarda kalmasın. Sonsuza kadar sürmelidir dostluklar. Yıllarca görüşmezsiniz ama bir gün yolda karşılaştığınızda biraz önce ayrılmışsınız gibi olursunuz. Dostluklar önemlidir. Yaşananlar, geride kalanlar. Kimse yalnız ölmek istemez. Herkesin bir dosta ihtiyacı vardır. Özdemir Asaf şöyle der; Herkesin bir dostu olmalıdır. Olmuş olmalıdır hiç değilse. Dostlarınıza sahip çıkın. Önemsiz, gereksiz şeyler için kırmayın onları.
Yorumlar