Oynattım

Ama şimdi çok garip her şey. Beklentiler, olanlar, olmayanlar. Hep bir aksilik, hep bir eksiklik. Şansa bırakmış bir yaşamı yaşıyorum şu an. Lotodan çıkar mı ki büyük ikramiye? Ya da bir çöp konteynırında bulur muyum içi para dolu bir çanta ? Orjinden uzaklaşma vaktidir benim için bu aralar. Dünyanın kuzeyine, güneyine, doğusuna, batısına fark etmez. Gitme zamanıdır. Yeni bir yaşam, yeni bir aşk, yeni bir iş her şeyin farklı, bana anlamsız geldiği bir yer bulmam gerek. Hayatı filmlerde ki gibi yaşamıyorum ne yazık ki. Olmuyor. Ama pes etmek yok. Ve öylesine sıkıcı bir şey ki bu. Ne yazdığımı düşünmeden yazıyorum şu an. Öyle umarsızca. Saçma-sapan. Hayatta böyle değil mi? Saçma sapan işte. Ne yapmak istediğimizin bir önemi yok ama bunun yanında bir şeyler yapıyoruz istesek de istemesek de. Ne yazdığımı anlayan varsa beri gelsin, sonra öte gitsin. Hatta sen bebeyim, denizdeki gel-gitsin. Ah canım ah!! kışın soğuğunda seni ısıtan adam olmak isterdim. ama sen hiç istemedin. Ahhh!! çok acayip her şey. Ne oluyor bana, desin biri. ne desin, ne demesin. Sor bana "sen nesin?" tabi ki değilim bir Aziz Nesin. Zaten buna kim inanır? Her halde Kadir İnanır. Ve anlayın ki ne kadar sıkılmışım şu an. Yapacaklarımın var mı? bir önemi acaba. Arıyorum kendime yeni bir kasaba. Kafiyeler uyduruyorum kendimce. Gördüğünüz yerde deyin bana "merhaba" Önümde yığılmış kitaplar ve bir cüzdan içi gereksiz şeylerle dolu. hayatım gibi. Ne kadar gereksiz şeyler var hayatımızda. Bir bilsek. Bazen biliriz, bazen bilmeyiz işte. En sona geldiğimiz de anlarız bunu, o da şanslı azınlıktaysak eğer. Şöyle eski bir araban olsa da atlasam ona ve gitsem uzaklara. Ne güzel olurdu. Ah yollar bekleyin beni.. Kavuşacağız bir gün. Ve o gün umarım çok yakında...