El ele


Kadıköy vapurundan indim. İki kız el ele tutuşmuş önümde yürüyorlardı. Çok kısa bir süre kulak misafiri oldum. İlgimi çekeceğini düşünmemiştim. Kızlardan biri dertliydi. "düzenli bir hayat istiyorum" diyordu. sanırım yalnızdı da. Ve bunun iyi bir şey olduğunu söylüyordu. Karışan eden yokmuş ona, abisi dışında. "evim olsun, yemeğimi pişireyim, televizyonumu izleyeyim" diyordu. Üzüldüm kıza ne kadar gelip geçici istekler.

sonra döndüm kendime. Bir akrabalık var mı acep kızla diye düşündüm aramızda. Yoksa sen benim ruh eşim misin diye sorasım gelmedi değil. Neyse devam...

Yorumlar