Biri var sadece resmine sahip olduğum. Ne sesini duyduğum, ne adını bildiğim. Biri var, nerede olduğunu, ne yaptığını bilmediğim. Öyle sıkıca bağlandım ona. Bir sene beklemem gerekiyormuş, beklerim. Umutsuzca da olsa beklerim. Buna sarılmam gerekiyor, tutunmam gerekiyor. Çünkü öyle bir his ki içimde ki, çok uzun zaman olmuş bunu kaybedeli. Dillendiremem, korkarım. O da beklese ya. Bencilce belki isteğim, "onun yalnız kalmasını istemek" Ama beklerim. Sadece bir kelime söyleme hakkım olsa şu an ona. O hiç tanımadığım kadına sadece tek bir kelime söyleyecek olsam şu an. "Beklerim" derim. Beklerim çünkü. Hatta bekleyeceğim. Beynimi yese de düşünceler beklerim. Nefret etsem de yalnızlıktan beklerim. Olmayacak olsa da beklerim. Öyle bir his ki. Anlatamam. Vardır sizinde olmuştur hayatın bir yerinde. Bu bir başlangıçsa hayatımda, beklerim. Beklerim işte. Belki de doğrudur; "beklemek cehennemdir." Olsun beklerim. Cehennemi yaşarım yine beklerim. Yaşamıştım, yaşıyorum zaten beklerim. Ne biçim bir his ki bu, sonunu düşünmeden beklerim. Ah be zaman geç! Sen geçtikçe beklemek daha kolay. Yolunu şaşırmış bir insanım işte. Doğru yola girmek için beklerim. O yol o kadına çıkacaksa beklerim. Kelimeler yetmiyor anlatmaya öylesine basit ki halim, beklerim. Beklemeye değmese de beklerim. Beklemenin umuduna yaslanıp beklerim. Beklerim be! Beklerim işte!
Yorumlar