Üşüyorum. Battaniyenin ve yorganın işe yaramadığı bir an. Ve an'lar. İçimi ısıtacak, nefesiyle bana hayat verecek bir an ile örülse belki daha anlamlı olabilirdi bu üşüme hali. Ama ufacık odam yalnızlığıma iyice hapsediyor beni. Eşyalar dağılmış dört bir yana. Kirli sepetim dolmuş. Kitaplarım yerlerde. Öylece bez dolabıma bakıyorum. Boş gözlerle. Aslında etraf çok renkli ama hayatıma etkisi ne? Bu gece erken yatmanın zarafeti inecek göz kapaklarıma. Ve umut dolu ruhum renk aramak için açacak gözlerini sabaha.
Yorumlar