“Son sigarayı içmeden yatamama” diye bir hastalık mı var acaba diye soruyorum kendime. Cevap çok can sıkıcı oluyor. - Son sigara diye bir şey yoktur. İçtiğiniz o son sigaranın üzerinden bir kaç dakika geçtiği an yeni bir “son sigara” isteğiniz hortlayıveriyor yerinden. Ya uykuya bahane arıyorum, ya yapacaklarıma demektir bu son sigara isteği her seferinde. Çünkü her son sigara, her geç yatmak, güne geç başlamak demek ve hatta içten içe “hayata tutunamıyor muyum ?” dedirtmek de bana. Burada yeri gelmişken belirteyim sevgili Atay'a atıf yapma peşinde değilim -bunu derken bile yaptığımın farkındayım, affola!- ama ne yapacağınızı bilip o şeyi yapamıyor olmak ve hatta yapabilecekken yapamıyor olmak beni deli ediyor. Yoksa size böyle olmuyor mu hiç?
Hem insan bir anlığına da olsa deli olabilir mi ki? Hiçbir delinin (akıl hastası demenin ne gereği var şimdi) “ben deliyim” demeyeceği tıbbi gerçeğini de burada tartışmak yersiz olacaktır sanırım. Eğer bu savın üzerinde duracak olursak “bir anlığına deli olmak” pek de mümkün görünmüyor. Zira “şimdi delireceğim” , “bu işler beni deli ediyor” gibi gündelik yaşamımıza işlemiz söz öbeklerini sürekli tekrarladığımız göz önünde bulundurulacak olursa kendine deli teşhisi koyan bizler, aslında deli değiliz. En azından bir anlığına da olsa kendi kendime deliremiyorum bile.
Şimdi son sigarayı içmeden yatamamak ve kendi kendine delirememek arasında nasıl bir anlam peşindeyim ben bile bunu bilmiyorum. Bilen varsa ya da bir şeyler uyduran beri gelsin. Ben burada sadece o son sigarayı içmeden uyuyamayan ve bu yüzden deliren adamın hikayesini anlatacağım sadece.
Not: 1 Temmuz 2011'de başlamıştım. Kalmış öylece. Devamı da var. Belki yazarım. Ama hikayesi bana kalsın.
Yorumlar