Niye Böyle?



Pek yazamadım bir süredir. Hayata karşı küskün olunca, şurada bir, iki satır yazası da gelmiyor insanın. Ne yazacağım ki diyor. Yok yazacak bir şey yok. Konuşacak. Yapacak. Yani benim için. Elbette var çokça "şeyler" ama ben sahip değilim. Düşmüş vaziyetteyim. 4 yıl önce yakaladığımı düşündüğüm bir ivmenin üzerine fazlasıyla koymam gerekirken bu süreçte şimdi onun o kadar uzağındayım ki, belki ileride bu günlerim için de aynı şey söyleyeceğim. Yıkılmış hale gelmek iyi değil. İç açıcı değil. Bir de bunu insanın kendisine söylemesi daha da fena. Çünkü durumu biliyorum, belki kurtulmak için yapabileceğim şeyleri de biliyorum. Ama olmuyor. Kılımı kıpırdatamıyorum. Niye böyle? Size de olmaz mı?

Yorumlar

Adsız dedi ki…
Dibe vurduysan iyi. Daha düşebileceğin bir mesafe kalmamış demektir. Ha gayret!...
bittersweet dedi ki…
çevreni ve alışkanlıklarını değiştirmek işe yarayabilir...
Değiştirecek bir şey kalmadı biri tekmelese de kurtulsam. Dibe vurdum mu bilmiyorum. Ne zaman biteceğini bilmiyorum. Belki de dip yoktur ha?

İnsan kurtuluş için askere gitmek ister mi? Ben istiyorum.
us dedi ki…
apartman boşluğuna düşen güvercin yavrusu gibisin.ne kadar hızlı çarpsan da kanatlarını çıkamıyorsun. insan bazen böyle olur arkadaşım.bazen de devamlı olur.devamlı olanların karakteridir.yapacak bir şey yok.kabullenip bu halleriyle anlaşabilmelidirler.diğerleri de sanırım sabredmeli. elbet bir zaman sonra çıkıyorlar o boşluktan yavru kuşların aksine.bunları söyleyesim geldi.yoksa sktr et.ilaç sende :)
Biraz umutluyum bugün :) Bi ihtimal daha var dedim :) Ama doğrusu ilaç bende cidden..